Nha Trang, wit strand en palmbomen

Gisteren was echt een zware dag. Om zeven uur vertrokken met onze bus. We hebben bijna 13 uur gereisd. Er is maar 1 weg van HCM naar Hanoi. We hebben zo'n 450 km afgelegd. Voornamelijk tweebaans weg van twijfelachtige kwaliteit. Onderweg een stop gemaakt voor koffie in de ochtend. 's Middags geluncht bij een soort wegrestaurant. Heel leuk aangelegd in een parkje met waterpartijen. Pompoensoep, gebakken inktvis, rijst en een soort gewokte wilde spinazie. Dit is het warmste gebied van Vietnam. Echt heet! Zelfs de Vietnamezen vinden dat. Het landschap is daar wat heuvelachtig en erg droog. Het lijkt alsof je door de duinen rijdt. De ideale plek om dragon fruit te kweken. Nou en dat doen ze hier dan ook volop. Links en rechts van de weg plantages. We stoppen bij een van deze bedrijfjes. Manden vol met deze grote roze vruchten. Knal roze aan de buitenkant met soort slappe stekels en wit met kleine zwarte pitjes (als in kiwi) aan de binnenkant. Ze groeien aan cactusplanten. Die zien eruit als een stammetje met lange slierten (armen). Een jonge plant heeft 20 armen. Per jaar komen er zo'n 20-230 armen bij. Een plant gaat ongeveer 6 jaar mee en er zijn 6 oogsten per jaar. De mooiste vruchten worden geexporteerd, de tweede keus gaat naar China en de derde keuze eten ze zelf. De export kwaliteit kost 4000 dong per kg (0,35 eurocent), daarna 1000 en 500. Er gaan zo"n 2-3 vruchten in een kilo.
Aan het einde van de middag bezoeken we de Cham towers. Cham is een volk dat oorspronkelijk uit China komt. Ze leven hier nog in een kleine, gesloten gemeenschap. Ze zijn te herkennen aan hun donkere huid. De Cham torens zijn heel erg oud. Gemaakt van baksteen, maar gebouwd zonder cement. Ze weten nu nog steeds niet hoe dat ze dat voor elkaar gekregen hebben. Een theorie is dat ze "warme" (in vers gebakken) stenen gebruikt hebben. Nou volgens mij is dat onzin... De god Chiva (mmm... weet niet of ik het goed schrijf) wordt hier vereerd. Schoenen uit en naar binnen. Je moet of heel veel van je god houden of heel goed tegen de warmte kunnen. Het lijkt wel een sauna. Het wordt een kort bezoekje aan deze god.
Als we goed en wel weer onderweg zijn, breekt het noodweer los. Hoos buien, donder en bliksem. Prachtig flitsen. Nu wordt het alleen nog lastiger voor onze chauffeur om te rijden. De kuilen en gaten in de weg zijn nu ook nog eens gevuld met water. Tegen achten komen we aan in ons hotel. Weer dikke enkels, maar niet pijnlijk deze keer. Had de sokken van Liesbeth aan moeten trekken, maar het leek niet zo aantrekkelijk met deze hitte. De bus is overigens airco. Dus de temp is goed te doen.
Het hotel is schattig. Net een poppenhuis. Maar twee kamers breed en negen verdiepingen hoog. Per etage zijn er drie kamers aan een halletje waar ook de lift op uitkomt.
Mooie, schone kamer, ingericht met teakhout. Helemaal leuk.
We gaan ff wat eten bij de Veranda (tip van Carlijn). Salade met zeevruchten en chilisaus voor mij en salade nicoise voor Eric. Ai, het blijkt een warme salade te zijn (behalve de sla dan) en er ligt geen tonijn op maar makreel. Ik geloof dat het Eric wat tegen valt. Daarna hebben we beiden Seafruit Curry met naan brood. Veel groenten, paar garnalen en wat stukjes inktvis. Prima eten.