De nachttrein naar Sapa

Volgens Karlijn is de stationshal te vies om te wachten, dus doen we dit in een cafe aan de overkant. We hebben al het spoor gekruist. Enkel spoor, over de weg. Er worden door een spoorbaanbeamte hekken dicht gedaan en dan komt de trein in een slakkegangetje voorbij. Thau heeft de kaartjes inmiddels voor ons gekocht. We krijgen per coupe de kaartjes. Het is heel belangrijk om die te bewaren, want bij het uitstappen moet je die weer kunnen laten zien??? Natuurlijk ook bij het betreden van het perron. Dan lopen we achter Thau aan de spoorbaan over en nog een en nog een en nog een. Dit zou in Nederland echt niet kunnen. We vinden onze trein. Ik verwacht er inmiddels al niets meer van maar wat blijkt: keurig opgemaakte bedden met lakens en een kussen. Vier personen per coupe. Wij delen die met Helma en Annet. Een tafeltje met een schemerlampje maakt het geheel heel erg huiselijk. Karlijn heeft ons gewaarschuwd, dat we vooral warme kleding mee moeten nemen, want de airco heeft maar 1 stand (hoog). We gaan het koud krijgen volgens haar. Na twee weken ruim 30 graden dag en nacht, lijkt dat een vreemd idee. De trein vertrekt (20.30) en Thau komt langs met fruitwijn. Mierzoet, niet te drinken. Gelukkig komt ook de Tiger express langs... Dat smaakt een stuk beter. De reisgenoten komen ook langs en op een gegeven moment zitten we wel met z'n 8-en in de coupe. Gekke foto's gemaakt en heel erg gelachen. Dan wordt het toch tijd om te gaan slapen. Licht uit en ik ben zo ongeveer meteen vertrokken. Slaapt best lekker zo'n schommelende trein. Word wel beetje wakker bij elk station van het gerammel van de wissels oid. Eric slaapt wat minder goed. En dat komt niet omdat hij het dichtst bij de airco ligt en het koud heeft. Nee, het is bloedheet in de coupe. De airco doet het gewoon niet of nauwelijks. Is dit een grap van Thau of wat??? Om half 5 worden we gewekt. De trein is bijna bij het station in Lao Cai. Eindbestemming. We slepen onze bagage naar een restaurantje voor het ontbijt. Het is nog donker en de bedrijvigheid op het stationsplein begint op gang te komen. Er staan massa's bussen die alle kanten op gaan. Na het ontbijt is het tijd om een dagelijks terugkerend wonderlijk schouwspel te bekijken. De opening van de grens tussen Vietnam en China. Om 7 uur is het zover. De grens gaat open en er staan tientallen mensen te wachten aan de Vietnamese kant. Die beginnen echter letterlijk te rennen om als eerste de grens over te kunnen. De grens is een brug over de Rode Rivier. Lachen! Een vrouw vindt het zelf volgens mij wel komisch dat wij staan te fotograferen, want zij zwaait lachtend naar ons. De reden van het rennen is, dat deze handelaren graag de beste koopwaar willen en die ligt vooraan. Wie als eerste komt, als eerste maalt en dat nemen ze hier heel letterlijk. Niemand dringt ook voor. Heel grappig.
Daarna vertrekken we per bus naar Sapa. Een dorpje in de bergen. De hoogste berg hier in de directe omgeving is 3100 m. Helaas.... het is niet helder. De bewolking hangt erg laag, dus niet veel uitzicht over het prachtige landschap met terassen van rijstvelden.
Om 9 uur zijn we in het hotel. Oud frans koloniaal. Vergane glorie. Niet meer van deze tijd. Alles is klam en vochtig. Verwarming kennen ze hier niet. We vallen als een blok in slaap tot 11.00 u als de wekker weer gaat. Om 13.00 vertrekken we voor een wandeling naar de Cat Cat watervallen en we willen nog douchen en lunchen. Als we aan de receptionist vragen of het weer nog opknapt, antwoordt zij: och, best wel goed weer hoor, want het is al bijna winter... mmm.... De wandeling is prachtig. Nu eens geen cultuur maar natuur. Voor het hotel worden we opgewacht door een 10 tal Black H'mong vrouwen. Zij verven hun kleding met indigo (die planten groeien hier volop). Zij vergezellen ons bijna de hele wandeling. Spreken verrassend behoorlijk engels. Vragen hoe ik heet, waar ik vandaan kom, hoe oud ik ben, hoeveel kinderen ik heb enz. Ik stel dezelfde vragen terug en het wordt een grappig gesprek. Aan het eind moet ik natuurlijk een zelf geborduurd tasje kopen en Eric ook van zijn escortdame ha ha ha :-) Na een wandeling van 3 uur zijn we weer terug in het dorp. We drinken warme chocolade met Karlijn in een restaurant. Eric een lekker biertje. Lekker om zo ff te loungen. De mist is overgegaan in een lichte regen.
We gaan zo met z'n allen eend met honing eten (plaatselijke specialiteit). We gaan! Doeiii xxx