Hoi An - stad van honderd lampionnen

Gisteren na de confrontatie met My Lai hebben we met z'n allen geluncht. Veel gesproken over de indruk die het op iedereen gemaakt had. Heftig. Na de lunch ging het weer. Op naar Hoi An.
Na aankomst in het hotel hebben we een duik genomen in het zwembad. We waren de enigen. Het is een beetje een koloniaal hotel met donker teakhouten meubelen. Geen lift, maar gelukkig zitten we op de eerste verdieping. Prima kamer. Na onze frisse duik was het verzamelen voor gezamenlijk diner bij de Cargoclub. Uitzicht over de rivier waar Hoi An aan licht.
Een grotere tegenstelling kun je je niet voorstellen. Dit is de meest romantische stad die ik ooit gezien heb. Of je terug bent in de tijd. Oude chinese, japanse en vietnamese huizen van hout. Overal hangen lampionnen in alles kleuren, maten en soorten. 's Avonds worden ze aangestoken en is alles sprookjesachtig verlicht. Heerlijk gegeten en lekkere koffie. Ze hebben zelfs gebak en ijs. De franse invloed is hier duidelijk merkbaar.
Na het diner snel naar de kleermaker om stoffen uit te zoeken en modellen en je bestelling door te geven. We zijin lang genoeg hier om iets te laten maken.
Bij de deur zie ik meteen een leuke jurk hangen. Omdat ik toch nog ff verder wil kijken loop ik de zaak in. HEt is een echt buishuis. Paar meter breed en wel 80m lang. Heel gewoon hier in Vietnam. Hoe en waarom vertel ik later. Als ik toch terug wil grijpen op de jurk die ik gespot heb, is ie weg! Tja, loopt Carlijn er in rond. Geen probleem ze maken na, het is maar een model. Carlijn en ik zoeken samen stof uit. Linnen, zijden en chiffon. Want het stof van het voorbeeld is natuurlijk uitverkocht. Ik zoek ook nog een zijden stof uit voor een bloes. De maten worden genomen. Mijn "personal assistent" is Pamela (toch geen naam voor een echte vietnamese schone) is alleraardigst en regelt alles vliegensvlug. Echt een slimme meid. Terwijl ze mijn maten opneemt, hoort ze achter haar rug de andere reisgenoten haar collega's nederlandse woordjes leren en zij zegt ze vlekkeloos na. Dat noem ik nog eens multitasken. Ja, de hele groep is mee. Marina, Carlijn en ik laten wat maken. De rest is mee om te filmen en te fotograferen. Het is echt een belevenis. Alleen zo'n zaak bekijken al. Morgen om 17.00 uur passen.
We nemen samen met Annet, Helma en Carlijn nog een drankje op een terrasje aan het water. De cocktail smaakt heerlijk. Terug nemen we een taxi (1,30 oid).
De volgende ochtend gaan we niet mee op excursie, maar besluiten we uit te slapen. Niet dus. Ik ben zo gewend om om half 6 op te staan dat ik om 6u klaar wakker ben. Vandaag staat site seeing van Hoi An op het programma en het kopen van souveniers. We slagen goed (ha ha :-) ik vertel lekker niet wat we gekocht hebben). 's middags nemen we nog een duik in het zwembad. Carlijn en ik geven Teth (geen idee of ik het goed schrijf) zwemles. Bijna niemand in Vietnam kan zwemmen. Als iemand het wel kan, is het zelf aangeleerd. Zo ook bij Teth. Hij kan niet drijven en daar start toch echt het zwemmen. Heel veel gelachen. Teth is een snelle leerling. Het lukt nog niet helemaal maar hij maakt wel vorderingen. Hij is overigens met z'n kleren aan in het zwembad gesprongen, dus dat is extra moeilijk. Als Eric het zwembad in duikt, duikt Teth er achteraan. Wil ook stoer doen. Landt plat op z'n buik. Ai! Carlijn en ik stikken van het lachen. Een vietnamese serveerster staat achter haar hand te giechelen aan het zwembad.
We halen de schone was op (ruikt heerlijk fris en is nog gestreken ook nog) en gaan dan passen bij de tailor. Morgen om 15.00u is alles klaar.
's Avonds eten Eric en ik in de Geheimen Tuin. Je komt er via een steegje dat vol troep, spullen, scooters fietsen ed staat. Je denkt zomaar dat je iemand z'n tuin in loopt. Niet meer dan een meter breed. En dan kom je inderdaad echt in een tuin. Je zit buiten of onder een veranda. Er draaien ventilatoren en een sproeit een fijne nevel (net als in de sauna). Het is nog steeds 31 gr. dus dat is heerlijk. Ik krijg er alleen pannenkoek haar van vindt Eric. Altijd charmant die man...
Dit is echt het lekkerste wat ik tot nu toe gegeten heb. Ik eet twee voorgerechten want met die warmte heb ik geen zin in veel of in vlees. Het eerste gerecht heet "white rose". Van een witte wortel hebben ze een roos gemaakt en het zijn witte dumplings met een bruin hart in een cirkel op m'n bord. Zo mooi plaat. Iemand speelt rustige muziek op de achtergrond. Afwisselend piano en gitaar. Een Vietnamese zangeres zingt. Een super avond! Welterusten voor straks!